زنانی که درگیر مسائل مد و لباس هستند نسبت به مسائل کشور دغدغه‌ای ندارند/ موسسات بین‌المللی در حوزه زنان دچار ضعف مدیریتی هستند

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سیدمحمدمهدی مهدوی همایش «زن زمان» با حضور لاله افتخاری، دبیر اتحادیه جهانی زنان مسلمان، زینب فرحات، سمانه افشاری و فاطمه خطیب از فعالان حوزه بین الملل و از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران برگزار شد.
در این همایش لاله افتخاری، دبیر اتحادیه جهانی زنان مسلمان گفت: طبق آیه «المومنون و المومنات بعضهم اولیاء بعض، یامرهم بالمعروف و تنهی من المنکر» امر به معروف نهی از منکر مهمترین وظایف مسلمان درعرصه‌های مختلف است. با این وجود فارغ از جنسیت همه باید نسبت به فرامین قرآن احساس تکلیف کنند و رسالت خود را انجام دهند.

وی با بیان اینکه در الگوی اسلامی نمونه بودن زن در انجام دادن کار زنانه و با زنانگی است نه انجام کار‌های مردانه، افزود: اتحادیه زنان مسلمان در جهت علمی کردن فعالیت‌ها و تبیین نقش زن و خانواده در جهان تشکیل شده است.

افتخاری بیان کرد: استفاده از ظرفیت‌ها و هم افزایی‌ها در حوزه زنان ضرورت دارد و البته دشمن به خوبی از این ظرفیت استفاده کرده است. به هر روی ما برنامه‌ها و همایش‌های مختلفی در استان برگزار کرده ایم و حتی در خارج از کشور نشست‌هایی با اساتید و به ویژه دانشجویان داشته ایم؛ مثلا در نشستی که در جمع دانشجویان جاکارتا برگزار شد ما دیدیم با توجه به احساس شکست فمینیست‌ها دنیا در حوزه زنان واقعا سرگردان است و بین چند راهی قرار گرفته و می‌خواهد حرف‌های ما را بشنود.

دبیر اتحادیه جهانی زنان مسلمان گفت: زنانی که درگیر مسائل مد و لباس هستند زنان دغدغه مندی نیستند به گونه‌ای که اگر دشمن، کشور را هم از بین ببرد این زنان عین خیالشان هم نیست و از طرفی الگوی دیگری وجود دارد که زن را به بهانه‌ی حقوق زنان و از این قبیل مباحث بازیچه می‌کند.

وی اظهار کرد: ما در جریان برگزاری کارگاه‌های آموزشی و برگزاری جلسات با مسئولین و بزرگان اهل سنت به این نتیجه رسیدیم که در حوزه زنان باید شبکه سازی مورد تاکید قرآن را پیگیری کنیم؛ از این رو با کمک تشکل‌ها و گروه‌ها ما اعلام موجودیت کردیم و تشکیلات ساماندهی شده در حوزه فعالیت زنان شکل گرفت.

افتخاری تصریح کرد: یکی از کار‌های ما در اتحادیه جهانی زنان مسلمان ارتقای کیفیت کار است. سابقا بنده در یکی از جلسات عرض کردم که ما از گام اول عبور کردیم و حالا باید برخی محتوا‌ها و ادبیات هایمان را علمی کنیم و نخبگان را پای کار بیاوریم. به هر روی امروز مخاطب ما فقط در ایران نیست؛ چرا که مطالبه‌ای که در خارج از کشور از ما دارد خیلی بیشتر از داخل کشور است.

وی با بیان اینکه ما در اتحادیه جهانی زنان مسلمان سعی کردیم کار علمی انجام دهیم و خودم نیز کرسی‌های علمی را در مورد سبک زندگی و چالش‌های پیش رو با حضور اساتید منتقد برگزار کرده ام، افزود: دشمن انقدر هوشیار است که نیم ساعت بعد از نشستی که ما در «ادوبی کانکت» داشتیم واتساپ شماره من را تحریم کرد.

فاطمه خطیب، فعال حوزه بین الملل نیز گفت: جریان ضد استکباری و اسلامگرایی در دهه ۳۰ در ایران همزمان با دیگر کشور‌های اسلامی شروع شد، اما شکل گیری انقلاب اسلامی و قدرت گرفتن این جریان در ایران تقویت جریان ضد استعماری در همه جهان را در پی داشت به گونه‌ای که نظر امام خمینی هم این بود که ایران سنگر این مبارزه است؛ البته این جریان رفته رفته رنگ باخت و نتوانست خود را با حکومتداری وفق بدهد.

وی تصریح کرد: انقلاب اسلامی یک زمانی با وجود نبود هیچ رسانه اجتماعی توانست حامیان جانفشانی را برای خود جذب کند؛ اما بعد‌ها شاهد فروکش کردن این روند بودیم. با این اوصاف ۳۰ سال بعد از پیروزی انقلاب جمعی از دانشجویان در جهت احیاء این جریان فروکش شده گام برداشتند و سعی کردند با برقراری ارتباط با افراد مختلف در جهان اسلام و کشور‌های لاتین و طرح مسائل مشترک مسائل بین الملل انقلاب اسلامی را تقویت کنند.

وی با بیان اینکه امروز شاهد انقطاع جریان دغدغه‌مند بین‌المللی هستیم، افزود: وقتی نگاه بین المللی است ما در کنشگری‌های خود نمی‌توانیم جداگانه به مسائل زنان نگاه کنیم؛ چرا که این امر مستلزم این است که هم به زنان و هم به مردان توجه شود.

خطیب بیان کرد: شناختی که یک مسلمان در یک منطقه دور افتاده از مسئولین جمهوری اسلامی دارد این است که آن‌ها حامی مستضعفین نیستند.

همچنین زینب فرحات، دیگر فعال حوزه بین الملل گفت: در ایران ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ای وجود دارد که ما در لبنان این ظرفیت را کمتر داریم در واقغ در ایران تنوع مذهبی و قومی بیشتری وجود دارد.

وی افزود: متاسفانه در موسسات بین‌المللی در حوزه زنان ضعف مدیریتی و روندی وجود دارد و به همین دلیل این تعداد بی‌شمار موسسات به موفقیت نمی‌رسد.

سمانه افشاری، دیگر فعال بین الملل نیز با بیان اینکه اگر ما فکرمان را صرفا محدود به خود بدانیم نمیتوانیم به مسائل بین المللی بپردازیم، اظهار کرد: یکی از محدودیت‌های زنان نگاه جنسیتی حاکم بر فعالیت‌ها در عرصه بین‌الملل است. به عنوان مثال بنده در این شرایط بحرانی افغانستان علی رغم پیگیری‌های فراوان نتوانستم برای روایتگری مسئله طالبان و افغانستان وارد خاک این کشور شوم؛ از این رو ما در همه فعالیت تا با خودمان کنار نیاییم نمیتوانیم کاری کنیم پس این نگاه جنسیتی را باید حل کنیم.